Ontwikkel om verveling te evalueer, the Boredom Proneness Scale (BPS) is in 1986 geskep. Dit word spesifiek gebruik om die oorsaak vir periodes van verveling te bepaal en die stappe om dit te bekamp. Die subskale vir die toets sluit eksterne stimulasie, persepsie van tyd, beperkings, affektiewe response en fokus uithouvermoë in.
Wat is die bevindings wat geneig is tot verveling?
Ander veronderstelde verhoudings met verveling is getoets, met beduidende positiewe assosiasies gevind met depressie, hopeloosheid, waargenome inspanning, eensaamheid en amotiverende oriëntasie. Bykomende bevindinge dui daarop dat die geneigdheid tot verveling negatief verband hou met lewenstevredenheid en outonomie-oriëntasie
Wat is die doel van die geneigdheid tot verveling?
Verveling geneigdheid is positief gekorreleer met depressie en angs (Ahmed, 1990; Blaszczynski et al., 1990; Sommers en Vodanovich, 2000; Goldberg et al., 2011; LePera, 2011), woede en aggressie (Gordon et al., 1997; Rupp en Vodanovich, 1997; Dahlen et al., 2004), 'n laer neiging om betrokke te raak by en te geniet om te dink …
Hoe bereken jy verveling?
Daar is twee algemeen gebruikte maatstawwe van verveling: die Boredom Proneness Scale (BPS) en die Boredom Susceptibility Scale (ZBS). Alhoewel albei ontwerp is om die geneigdheid om verveling te ervaar (d.w.s. eienskapverveling) te meet, is daar redes om te dink dat hulle dalk nie dieselfde konstruk meet nie.
Wat is die impak van die gevolg van geneigdheid tot verveling?
'n Veelvuldige ontleding van kovariansie het aangedui dat individue met 'n hoë totale tellings wat geneig is tot verveling, aansienlik hoër graderings op al vyf subskale van die Hopkins-simptoomkontrolelys gerapporteer het ( Obsessief-Kompulsief, Somatisering, Angs, Interpersoonlike Sensitiwiteit, en depressie).
